เรื่องเล่าจากทางบ้าน

คือเรื่องมันเป็นอย่างงี้ครับ

ตีสี่จวน ไม่ควรเลยจะลงจากหอเดินดุ่มไปในซอยเปลี่ยว
ผู้ชายตัวคนเดียวหวังแค่จะซื้อน้ำชาเซนย่าแก้วกลางที่เซเว่นต้นซอยเท่านั้น  แล้วก็ได้เรื่องจริงๆ
เมื่อเขาได้ยินเสียงหัวเราะแว่วมาจากตึกร้านที่ปิดมืดสนิท
เป็นเสียงแหลมเล็กแว่วมาอย่างมีสะท้อน  เขาประหม่าแต่ต้องรีบจ้ำผ่านไปให้ไวที่สุด
ในใจคิด โดนเข้าให้แล้วมึง ถ้าหูฝาดก็แล้วไป แต่นั่น !!
…..ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ยังแว่วหลอนอีกคำรบ….
พ่อแก้วแม่แก้วช่วยไม่ทันแล้วครับ
ร่างกายสั่งมือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมจะถ่ายภาพติดวิญาณสู้
ถ้ากูจะโดนหลอกก็ขอให้มีหลักฐานกลับไป วิน-วิน ในใจคิด
พลันลูกผู้ชายชาวพุทธสวดพาหุงไม่จบคนนี้ก็พบแสงสว่างแห่งความจริงเข้าจนได้
แสงเรืองรองจากมุมของซอกอาคารมีประกายสีม่วงเฉิดนั่น..ทำเขาแทบกลั้นใจวาย
อีเหี้ย!!  สบถของเขาด่าใส่ใบหน้าโก๊ะตี๋ อารามบอยที่กำลังยิ้มแย้มอยู่ในหน้าจอตู้ไทยพาณิชย์
มึงจะประชาสัมพันธ์สินเชื่อดอกเบี้ยต่ำอะไรตอนตีสี่ครับ